Nihonto: functies en uitleg

De nihonto is een Japans zwaard dat zeer populair is bij verzamelaars vanwege zijn esthetiek en geschiedenis. Dit wapen wordt al meer dan tien eeuwen gesmeed en heeft de tand des tijds doorstaan.

Dit mythische zwaard wordt nu beschouwd als een kunstwerk op zich.

Letterlijk betekent nihonto “Japans zwaard”. Er zijn verschillende soorten. De katana zoals we die nu kennen is in de loop der jaren inderdaad sterk gewijzigd.

Belangrijke punten om te onthouden over nihonto

Nihonto betekent Japans zwaard
Het wordt vaak geassocieerd met oude Japanse zwaarden uit gewoonte
Traditionele Nihonto wordt alleen in Japan gemaakt
Er zijn verschillende soorten Nihonto in verschillende perioden van de geschiedenis
Nihonto wordt beschouwd als een kunstwerk vanwege zijn technische kenmerken en esthetische aantrekkingskracht.
De prijs van een traditionele nihonto is enkele duizenden euro’s

Als je geïnteresseerd bent in katana, hier is een geschiedenis van nihonto. We volgen zijn geschiedenis door de verschillende tijdperken en periodes van Japan.

De Jôkoto: de allereerste nihonto

Jôkoto zijn de allereerste wapens die in Japan verschenen, 300 jaar voor Christus. De eerste messen waren wat eenvoudig, maar een bepaalde techniek kwam al snel tot stand.

Smeden verbeterden vervolgens de klingen van de katana door te proberen scherpte en sterkte te combineren.

De Yayoi-periode (300 voor Christus tot 300 na Christus)

In deze periode verschenen de eerste katana-ontwerpen. Het maken van een katana werd al snel een kunstwerk. Smeden begonnen krachtige en resistente wapens te maken die de schokken van de strijd goed konden weerstaan.

Dit zwaard werd al snel onderdeel van de Japanse cultuur en een symbool van macht. Omdat de nihonto een van de drie keizerlijke uitrustingen was, was het een voorwerp van verering voor de bevolking.

De Nara-periode (8e eeuw)

De Nara periode vond plaats in de 8e eeuw. De creatie van Kissaki zal daar worden ontwikkeld. Deze zwaarden hebben de bijzonderheid dat ze tweesnijdende punten hebben. In deze periode verbeterden de smeden hun smeedtechnieken aanzienlijk.

Het was in deze periode dat zwaarden van vergelijkbare kwaliteit als de beste van vandaag werden geproduceerd!

Het Heian tijdperk (8e tot 12e eeuw)

Het was in deze periode dat de huidige katana werd ontwikkeld. Ze onderscheiden zich door hun kenmerkende gebogen bladen. Ze worden Jôkoto genoemd.

Er worden ook bladen van verschillende grootte mee gemaakt:

de tachi
de tsurugi
de warabite no tachi

Deze tachis zijn de meest nabije vorm van de moderne katana! Dit is de vorm die het meest duurzaam zal blijven in de geschiedenis.

Kotô: efficiënter en scherper nihonto

De Kotos zijn echte voorlopers van de kunst van het maken van Japanse zwaarden. Het is bij deze laatste dat we alle technieken ontdekken die de smeden nog eeuwenlang zullen gebruiken. Een zeer belangrijke periode dus voor de geschiedenis van Japan.

Einde van het Heian tijdperk (12e eeuw)

Koto zwaarden zijn tachi’s met een zeer uitgesproken kromming in het blad. De smeden hebben ontdekt dat de snede beter wordt. Koto zwaarden staan erom bekend dat ze niet breken en bestand zijn tegen de strijd.

Deze kromming is het resultaat van de natuurlijke buiging tijdens het smeden. In die tijd creëerden de meesters klingen met een rand zeer dicht bij de achterkant van het blad. Deze laatste zouden tijdens het smeedproces vanzelf buigen.

Dit type zwaard wordt Shinogi-zukuri genoemd. Koto zwaarden zijn veel geavanceerder dan hun voorgangers. Hamon’s zijn van uitzonderlijke kwaliteit, de kling is krachtig en de greep ideaal.

De Kamakura-periode (12e tot 14e eeuw)

De Nakamura periode is iets minder glorieus voor nihonto. Het loopt van de 12e tot de 14e eeuw. Veel smeden verschenen in deze periode. Dit grote aantal ambachtslieden zal leiden tot het ontstaan van talrijke technieken voor het maken van zwaarden. Elke smid wilde een andere techniek toepassen dan zijn buurman, ten koste van de kwaliteit.

De recente oorlogen tegen de Mongolen hebben de vervaardiging van katana’s uit deze periode ingrijpend gewijzigd. Er werden langere en imposantere zwaarden gesmeed, symbolen van de agressiviteit van de macht in deze periode.

De nodachi: imposante maar technische nihonto

Nodachis zijn de erfgenamen van de zwaarden uit de Kamakura periode. Ze zijn inderdaad zeer imposant, terwijl ze profiteren van een veel uitgebreidere techniek.

Het Nanboku-chô tijdperk (eind 14e eeuw)

Dit tijdperk speelt zich af aan het eind van de 14e eeuw. Nodachis maken hun opwachting en vallen op door hun enorme omvang. We nemen de zwaarden uit de Kamakura periode en maken ze nog groter!

Maar deze keer krijgt het zwaard een ereplaats als een echt kunstwerk. De Gokaden-traditie verschijnt samen met de Mino-traditie. Talrijke prestigieuze scholen floreerden in het hele land en gaven het zwaardsmeden weer zijn adelbrieven.

Het Muromachi tijdperk (14e tot 16e eeuw)

Het speelt zich af tussen het einde van de 14e en de 16e eeuw. De Koto tachis verdwijnen om plaats te maken voor de katana. Deze laatste vallen op door hun vermogen om snel te trekken en tegelijkertijd te raken.

De katana is het resultaat van meerdere inspiraties. De lengte van het lemmet uit de Kamakura tijd wordt gebruikt, en de inspiratie voor de tachis is ook sterk aanwezig.

De uchigatana: een referentie voor Japanse zwaarden

Het verscheen kort in de 15e eeuw. Het is een zwaard dat met één hand kan worden gebruikt en ongeveer 60 cm lang is. De term uchigatana zal spoedig verdwijnen en vervangen worden door de term katana.

Uchigatana is over het algemeen van lage kwaliteit en werd gebruikt door soldaten van lage rang. Deze lage kwaliteit is het resultaat van een burgeroorlog die resulteerde in een hoge productie van katana’s voor de behoeften van de strijders.

De smeedtechniek werd echter verder ontwikkeld door het principe van samengesteld smeden toe te passen. In deze periode verschenen de kobuse en makuri.

De Shinto: de grote industrialisatie van de nihonto

De Shinto zijn de getuigen van een echte heropleving van de smederij. Smeden ontwikkelen nieuwe technieken terwijl ze het beste van het verleden overnemen. Ondanks de intensievere productie ontstaan er zwaarden van zeer goede kwaliteit.

Azuchi Momoyama tijdperk (2e deel van de 16e eeuw)

Dit tijdperk zag veel veranderingen die de kunst van het Japanse zwaardsmeden versterkten. Kenjutsu en het dragen van daishô zijn sterk in ontwikkeling. Dus er is een echte rage voor het maken van kwaliteit katana.

In deze periode beginnen de bladen ten slotte te worden ingedeeld. De Hon ami familie creëerde een eerste classificatie van wapens met certificaten die eer geven aan zorgvuldig gemaakte klingen.

De Edo-periode (17e tot 19e eeuw)

Het wordt ook wel het Tokugawa tijdperk genoemd. De productie van Shintô wordt voortdurend verbeterd om verder af te wijken van de vorm van de tachis. Hier worden katana’s in de eerste plaats gemaakt voor de prestaties.

De esthetiek van de zwaarden wordt enigszins terzijde geschoven om de technische kwaliteiten te bevoorrechten. Dit verschil wordt verklaard door het feit dat de Bushido code in die tijd zeer aanwezig was. In deze periode werd tameshigiri, de kunst van het snijden, ontwikkeld.

De Shinshinto: de wedergeboorte van nihonto

De Shinshinto hebben geen stijl als zodanig. Ze combineren inspiratie uit de Kamakura periode en Nanboku-chô.

Het Meiji-tijdperk (18e tot 19e eeuw)

Het strekt zich uit van het einde van de 18e eeuw tot het einde van de 19e eeuw. De katana raakte een tijdje in de vergetelheid voordat hij herboren werd met de steun van Suishinshi Masahide. Deze laatste is een samoerai die een honderdtal leerlingen traint in de kunst van het Japanse zwaardvechten.

Dankzij hem werd het smeden van zwaarden hervat. Tijdens hetMeiji-tijdperk werden stijlen gemengd en creëerden smeden geen nieuwe smeedtechnieken.

Het dragen van de katana werd in 1868 verboden, waardoor het voorwerp een kunstwerk op zich werd.

De showato: een op maat gemaakte nihonto voor de wereldoorlog

Het is de laatste katana voor militair gebruik in de Japanse geschiedenis. Het was bedoeld voor het leger tijdens de Tweede Wereldoorlog. Het was een zwaard van slechte kwaliteit.

De Showa periode

De katana’s uit deze periode zullen niet herinnerd worden als grote kunstwerken. Showatô uit deze periode werd massaal geproduceerd door industrieën. De katana was vooral bedoeld om de troepen te motiveren door ze een traditioneel samoerai-uiterlijk te geven dat imposant was voor de vijand.

Als u een katana wilt kopen die gemaakt is volgens de Japanse traditie, bezoek dan onze katana winkel.