Edo-tijdperk (1603-1868): Het Japanse Samoerai tijdperk

Waarschijnlijk de beroemdste periode uitde Japanse geschiedenis, de Edo-periode fascineert velen. Van samoerai tot kabukitheater en origami, de Edo-periode zit vol betovering.

Maar wat moeten we onthouden van de Edo-periode?

Laten we samen op pad gaan om deze fase van de Japanse geschiedenis te ontdekken!

Kernpunten van de Edo-periode

De Edo-periode begon in 1603, na de eenwording van Japan door de Tokugawa-clan. Het eindigde in 1868 met de Meiji restauratie. Deze jaren van de Edo-periode worden herinnerd om hun stabiliteit en welvaart.

Maar was deze periode echt oorlogsvrij? Wat is er echt gebeurd in deze periode?

Hieronder staan de 3 belangrijkste data uit de Edo periode:

• 1603: begin van het Tokugawa shogunaat. De overname door de Tokugawa, na de eenwording van Japan, betekende het begin van het Edo-tijdperk. Tegelijkertijd symboliseert deze datum de hoogtijdagen van de samoerai (1603-1868).
• 1650-1842: De afsluiting van het rijk voor de wereld. De Edo-periode staat ook bekend om zijn sakoku (“afsluiting van het land voor de wereld”), waardoor de culturele eigenheid van Japan zich kon ontwikkelen.
• 1854: Ondertekening van de Kanagawa conventie. Dit verdrag zal het verval van de Tokugawa clan tekenen.

De Edo-periode van de Tokugawa: wat zijn de specifieke kenmerken ervan?

De verandering van hoofdstad: van Kyoto naar Edo

De Edo-periode onderscheidt zich allereerst door de verandering van de hoofdstad van Japan. De hoofdstad is weliswaar altijd Kyoto geweest, waar het keizerlijk hof bleef, maar het Tokugawa shogunaat had anders besloten. In 1603 wees Tokugawa Ieyasu Edo, nu Tokio en de centrale stad van zijn shogunaat, aan als hoofdstad van Japan.

Deze beslissende verandering markeert de totale uitholling van de toch al zwakke macht van de keizer over de politiek. Hoewel de laatste nog steeds de legitieme heerser van het rijk is, is zijn rol symbolisch. Hij is vooral de hoeder van de tradities en neemt daarom niet deel aan politieke zaken.

Interessant feit

Deze traditie, waarbij de keizer zich niet met politieke zaken bemoeide, bleef gehandhaafd tot 5 juni 1863. Op deze opmerkelijke datum in de Edo-periode beval de keizer, in onenigheid met het shogunaat, de uitzetting van buitenlanders door een keizerlijk edict.

De Bakufu van de Edo-periode: primaat van vrede en stabiliteit

De zogenaamde Edo-periode onderscheidt zich ook door de bijzondere organisatie van haar Bakufu of zijn regering. Inderdaad, naast zijn roeping om de vrede te bewaren, heeft het Tokugawa shogunaat de volgende bijzonderheden:

• De oprichting van een erfelijk shogunaat

De verandering van hoofdstad was niet de enige belangrijke gebeurtenis van het Tokugawa Shogunaat. Een ander besluit van de clan dat de Edo-periode kenmerkte, was de instelling van een erfelijk shogunaat. Vanaf Tokugawa werd de positie van Shogun… zal erfelijk zijn.

• De herverdeling van gebieden

Om de vrede te bewaren, voerde het Tokugawa shogunaat een reeks confiscaties en herverdelingen van de landerijen van het rijk uit. Het doel was om enige controle te hebben over de Daimyo, maar vooral om een zekere gelijkheid tot stand te brengen door hun strijdlust te kanaliseren.

• Belasting op wisselende woonplaats

Het Tokugawa shogunaat was ook opmerkelijk voor het opleggen van wisselende residenties voor de Daimyo. Dit besluit, genomen om de vrede van het rijk te waarborgen, werd gekenmerkt door de verplichting voor lokale heren om ten minste om het jaar in Edo te verblijven. Om hen beter te kunnen controleren, werden hun families gedwongen permanent in de hoofdstad te wonen.

• De centralisatie van de macht

Het verblijf van de Daimyo in de hoofdstad maakt een centralisatie van de macht in de hoofdstad mogelijk. De Edo-periode en het Tokugawa shogunaat markeerden dus ook de ontwikkeling van het Japanse bestuur. Meer dan 11.000 ambtenaren zullen in de hele archipel worden aangeworven uit de rangen van de Daimyo van lagere rang.

Wat u moet weten

De betrokkenheid van de krijgersklasse bij de inrichting van het rijk gaf een interessante definitie aan het Tokugawa shogunaat. De Edo-periode wordt vaak aangeduid als de heerschappij van een oorlogszuchtige samenleving, maar zonder oorlog.

De dominante rol van de samoerai in het Tokugawa shogunaat

De Edo-periode wordt ook gekenmerkt door zijn hiërarchische samenleving. De Japanse bevolking was verdeeld in verschillende klassen: krijgers, boeren, ambachtslieden en kooplieden. Maar wat de Edo-periode echt bijzonder maakt, is de dominantie van de krijgersklasse.

Onder het Bakafu regime, Samurai en bushi staan boven de piramide. Ze worden meer vereerd dan ooit. Deze samoerai hegemonie heeft echter bepaalde nadelen, namelijk:

• De strikte codificatie van bushido

Bushido belichaamt de codes die de samoerai moet volgen. Terwijl elke clan zijn eigen specificiteit had in de toepassing van bushido, codificeerde het Tokugawa shogunaat deze filosofie op een strikte manier. De filosoof Yamaga Soko, die het imago van de samoerai wil consolideren, zal hem neerzetten als een bedachtzaam man. De samoerai wordt dus niet langer gezien als een krijger in dienst van zijn meester. Hij zal worden gezien als een Confucianist met gevoel voor opoffering en dienstbaarheid aan anderen, zelfs van een lagere klasse.

• Ambtenarenstrijders

Een ander specifiek kenmerk van het Tokugawa shogunaat was de omvorming van krijgers (samurai en bushi) tot civiele bestuurders. Om de vrede te bewaren was het dragen van wapens door samoerai en bushi bij bepaalde gelegenheden verboden. Op dit moment waren zij voornamelijk administrateurs, met functies met verschillende mate van verantwoordelijkheid. Hun plaats in de Bakufu hing af van Dit was grotendeels te wijten aan hun affiniteit en trouw aan het shogunaat.

Interessant feit

Samurai zijn niet de enigen die geen wapens mogen dragen. De bakufu had ook de wapens van sommige boeren in beslag genomen, zodat zij zich zouden richten op het bewerken van het land.

De Japanse grenssluiting: wat zijn de bijzonderheden?

Om de stabiliteit van het rijk te bewaren, stelde het Tokugawa shogunaat sakoku (“Dit was de eerste keer dat het land werd gesloten voor buitenlanders in 1650. Hij wilde instabiliteit door buitenlandse invloed voorkomen. Maar wat waren de gevolgen van dit besluit?

De betrekkingen van Japan met de wereld tijdens de sakoku…

Het begin van het isolement van Japan werd gemarkeerd door een reeks wetten:

• Het verbod voor Japanners om naar het buitenland te gaan.

De mensen van de rijzende zon mochten het gebied niet verlaten, op straffe van de dood.

• Het verbod voor buitenlanders om Japan binnen te komen

Evenzo werd elke buitenlander die zich op Japans grondgebied waagde onthoofd tijdens de sakoku van de Edo periode. In diezelfde periode werd de komst van buitenlandse missionarissen tegengewerkt en het christendom onderdrukt.

• Het verbod op betrekkingen met andere staten, met uitzondering van Nederland

Wat handel en commercie betreft, werd ook alle contact afgesneden. De enige kooplieden waarmee het Tokugawa shogunaat handel had toegestaan, waren de Nederlanders en in tweede instantie de Portugezen. De bakufu had Bovendien werd voor de haven van Nagasaki een kunstmatig eiland gecreëerd, Dejima, om de handel te verzekeren.

In het kort

Trouw aan zijn motto van streven naar vrede, verkoos het Tokugawa shogunaat terugtrekking boven oorlog.

Uitzonderingen op de Japanse sakokuWat waren de bevoorrechte staten?

Ondanks het Japanse beleid van isolationisme tijdens de Edo-periode onderhield het keizerrijk vanaf 1842 bevoorrechte betrekkingen met bepaalde staten:

• Nederland

Naast economische uitwisselingen had Holland de ontwikkeling van het intellectuele denken op het eiland mogelijk gemaakt. Het huidige Nederland was ook een belangrijke bondgenoot in de technologische ontwikkeling van het rijk. Ook hielpen zij bij de onderdrukking van bepaalde divergenties, met name de opkomst van de christelijke rebellen.

• China, via het Ryukyu Koninkrijk

Er werd meestal gehandeld in goederen als zijde en suiker. Ze werden beheerd door het Satsuma landgoed.

• Korea

De betrekkingen met het schiereiland waren voornamelijk met het eiland Tsushina.

Te noteren

Het shogunaat hield deze uitwisselingen met andere staten nauwlettend in de gaten. Hij had er een monopolie op.

De Japanse samenleving in de Edo-periode: tussen cultuur en ontwikkeling

Sakoku heeft Japan in staat gesteld zich opnieuw te concentreren op zijn cultuur en waarden. Er waait een wind van nationalisme door het koninkrijk. Dus als de werken van die tijd niet geïnspireerd waren door vrede, was hij geïnspireerd door de natie.

Kunst en vrije tijd ontwikkelden zich vooral tijdens de Edo-periode. De vrede stelt de archipel immers in staat zich te verdiepen in gebieden die tijdens de oorlogen niet echt van belang waren.

• De evolutie van de kunst

De Edo-periode wordt gekenmerkt door de opkomst van nieuwe kunsten. Een voorbeeld is de ukiyo-u of Japanse prentkunst, die wereldwijd succes kende.

Goed om te weten: De beroemdste kunstenaar van deze kunststroming is ongetwijfeld Hokusai met zijn beroemde “Grote golf van Kanagawa”.

• De opkomst van de literatuur

Ook gedichten, verhalen en filosofische werken vallen op tijdens de Edo-periode. Ze worden zich steeds meer bewust van de vredige sfeer in het koninkrijk. Studies van oude Japanse teksten zijn ook favoriet bij het regime.

• Het toppunt van entertainment

De toneelkunst krijgt ook een nieuwe impuls door kabuki en joruri theater. Deze nieuwe vorm van vermaak, waarbij zang en dans werden gecombineerd, verlevendigde de Edo-periode.

Muziek zoals kokyoku of nagauta nagauta zijn ook ontwikkeld om ook ontwikkeld om het theater te begeleiden of om ritme te geven aan de festivals.

Naast het theater bloeiden ook de bordelen in Edo. Zozeer zelfs dat één district, Yoshiwara, uitsluitend aan plezier zal worden gewijd.

Wat u moet weten

De koopmansklasse, gelegen aan de onderkant van de Japanse hiërarchie, profiteerde optimaal van deze culturele bloei. Mettertijd werd het een kleinburgerij, die steeds meer invloed kreeg.

Edo: de stad van de ontwikkeling

Edo zou in zijn tijd een van de dichtstbevolkte steden ter wereld worden. De vestiging van de Daimyo families in de hoofdstad zal veel mensen aantrekken, waardoor het oude vissersdorp opbloeit. In slechts een decennium zal de bevolking van voormalig Tokyo verdubbelen. Edo werd niet alleen het besluitvormingscentrum van het rijk, maar ook een echte metropool met meer dan een miljoen inwoners.

Deachteruitgang d et verval van het Tokugawa shogunaat: het einde van de samoerai?

Hoewel het Tokugawa shogunaat bekend staat als een van de langste en meest welvarende van het land, kwam er toch een einde aan. En niet de meest glorieuze. Maar wat waren de triggers voor de val van dit rijk?

De ConvenKanagawa: het einde van de Tokugawa?

Het Tokugawa shogunaat werd vooral gerespecteerd vanwege zijn rol in het tot stand brengen van vrede in het rijk. Inderdaad, het Tokugawa motto was vrede en machtsevenwicht. Een motto dat de Amerikaanse ontdekkingsreizigers graag zullen ondermijnen.

In 1853 werd Commodore Matthew Perry naar Japan gestuurd op een missie om de Japanners tot handel te dwingen. Na een jaar van intimidatie capituleerde het shogunaat en stemde in met onderhandelingen in 1854.

Dit was het begin van de opening van Japan naar de wereld.

Wat u moet weten

Naast het Verdrag van Kanagawa ondertekende Japan in 1858 ook het Verdrag van Harris met de Verenigde Staten. Dit verdrag markeert het begin van diplomatieke betrekkingen tussen de twee staten. Een relatie die de Verenigde Staten in de Edo-periode zeer ten goede komt.

De relatie tussen post-skoku Japan en de wereld

Edo Japan stelde zich niet vrijwillig open voor de wereld. Zij staat onder grote druk om dat te doen. Maar wat betekent dit voor zijn betrekkingen met andere staten?

• Handel

In termen van handelsbetrekkingen werden de Verenigde Staten de grootste handelspartner van Japan in de Edo-periode. Dankzij het Verdrag van Kanagawa en het Verdrag van Harris zijn 4 havens beschikbaar voor de handel tussen beide staten.

• Diplomatieke betrekkingen

Nadat de Verenigde Staten de opening van de grenzen hadden afgedwongen, maakten de andere wereldmachten hiervan gebruik om diplomatieke banden met Japan aan te knopen. Frankrijk, Rusland en het Verenigd Koninkrijk, bijvoorbeeld, stellen de handel tussen staten ook veilig door middel van verdragen.

Belangrijk feit

De handel tussen Japan en bovengenoemde staten is helemaal niet eerlijk. Hun overeenkomsten tussen Japan en de VS bepalen bijvoorbeeld dat Amerikaanse burgers volgens het Amerikaanse recht moeten worden berecht. Bovendien worden de douanekosten, of het nu gaat om invoer of uitvoer, eenzijdig vastgesteld door het land van Uncle Sam.

Het einde van de Edo-periode: de val van het Tokugawa shogunaat

Het verval van het Tokugawa shogunaat was langzaam, maar zeker. Als het regime wordt gedefinieerd door de vrede die het wist te vestigen, wordt het einde van de Tokugawaperiode gekenmerkt door instabiliteit.

• Het verlies van politieke macht

Met de bevolkingsgroei die de vredesperiode bracht, werd de Bakufu begint moeite te krijgen om het bedrijf te leiden. De spanningen binnen het rijk namen toe en de openstelling van Japan voor de wereld bracht de dreiging van een burgeroorlog met zich mee. De meningen tussen het Shogunaat en het Keizerlijk Hof lopen inderdaad steeds verder uiteen.

• De gevolgen van de plotselinge opening van het rijk

Deze gespannen sfeer werd nog versterkt door de economische beroering die de plotselinge openstelling van het rijk voor de wereld met zich meebracht. De werkloosheid stijgt, de voedselprijzen stijgen. Pro-imperiale opstanden nemen toe en er is steeds weer hongersnood.

Maar daar houdt het Japanse leed niet op: de buitenlanders brengen ook cholera mee.

• Het verval van de krijgersmaatschappij

Met de ontwikkeling van de technologie verloren ook de samoerai, het symbool van de macht van het shogunaat, iets van hun glorie. Ze zijn nu steeds minder effectief tegen de moderne wapens waarmee hun vijanden zijn uitgerust. Dit is het einde van de samoerai zoals wij ze kennen. Hun indrukwekkende harnas en katana passen niet meer. De rang werd later zelfs afgeschaft door de Meiji Keizer.

De terugkeer van de Japanse keizerlijke familie in de schijnwerpers

De keizerlijke familie is vooral de hoeder van de tradities tijdens de Edo-periode. De openheid van het shogunaat naar de wereld en de invloed van de laatste vormden echter een bedreiging voor de duizendjarige macht. Een bedreiging van Kyoto blijft niet onopgemerkt. Helaas is het shogunaat gebonden aan zijn besluit om zich open te stellen voor de wereld, wat het keizerlijk hof niet bevalt.

Voor het eerst in de geschiedenis van deze periode brak de keizer dus met de traditie en bemoeide hij zich met politieke zaken. Een pro-imperiale organisatie, de ishin shishi…De slogan was: “Eer de keizer, verdrijf de barbaren”. Dit was het begin van een nieuwe periode van spanning en burgeroorlog, die later leidde tot de val van de Takugawa.